خدا تنها شده بود !

تنهای تنها ...

بغض چند سالی می شد گلویش را چنگ می انداخت ..

عاقبت مرواریدی از دیدگان او چکید

خداوند به وسعت تمام آب های دنیا بارید !!

در همان وقت بود که تو آفریده شدی ...

در میان تنهایی خداوند تو برای دوستیش آمدی ...

................ پس چرا خودت را باخته ای ؟ ...................

رفیق نیمه را نباش ...

تو رفیق صمیمی خداوندی ..

                                        گرامی بدار اشک ایش را